sevmek sucsa cezam idamolsun

Bana Kalan Sokak
Ne umutlar ektim gönül bahçemeGÜL sanmıştım DİKENİ bana kaldı!Göz yaşlarım savruldukça içimeKÜL sanmıştım YAKANI bana kaldı!
Her bakışım maziden gün aradıGözlerimi al kanlara buladıYüreğime acımadan vuranıEL sanmıştım YAKINI bana kaldı!
Dostum dedim dost bağında eğlendimDüşmanlığı ben dostumdan öğrendimSelam versem hep kendimden iğrendimKUL sanmıştım YIKANI bana kaldı!
Hayaldi umutlar hayaldi bahçeAklım bende kalmış gönlüm se düşteBastığım yerleri bilseydim keşkeYOL sanmıştım ÇÖKENİ bana kaldı!
Sonra :
Umutlar ekildikçe bu gönül bahçesine,Yollarım diken oldu,dokuzuncu sokakta!Yedi yılda bin hüsran takılınca peşime,Yıllarım diken oldu,dokuzuncu sokakta!
Elden bir şey gelmedi dikenlerin içindeHangi yana döndüysem,gül yok diken içindeGönlümün ızdırabı tarifsiz bir biçimdeGözlerim hep yaş doldu,dokuzuncu sokakta!
Gözlerdeki bu yaşlar inince yüreğime,Gönül çok hesap sordu,artık kendi kendine.Vurdular acımadan bükülmez bileğimeUmutlar bir bir soldu,dokuzuncu sokakta!
Maziyi düşünsem boş,bu günse dünden sarhoşBir çıkmazın içinde,ister dolan ister koş,Yüreğim bundan böyle,çok karanlık çok da loşYanlışı doğru bildi,dokuzuncu sokakta!Yanlışı doğru bildi,dokuzuncu sokakta..!